Πίστη

Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα

κι από τα αστραποκαμένα ξύλα,

προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους

και καταπράσινα τα φύλλα.

Πίστη έχεις, όταν, αλυσόδετος,

μέσα από τα βάθη της αβύσσου,

προσμένεις ως τα ουράνια ελεύτερο

να φτερουγίσει το κορμί σου.

Πίστη έχεις, όταν- όσο αλόγιστο

και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει-

προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα

κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Γ. Δροσίνης "Πίστη"

Βουνό

"Ριγώντας- τα βουνά θα τα κινήσω,

ν’ ανέβει η ψυχή- σ’ άλλο βουνό.

Για σένα θλίψη μου, να τραγουδήσω:

για το δικό μου το βουνό."

"Μαύρο- και δεν μπορώ πια να το σβήσω,

να τ’ αποδιώξω τούτο το κενό.

Για σένα, θλίψη μου, θα τραγουδήσω-

απ’ το δικό μου το βουνό."

Μαρίνα Τσβετάγεβα, «Το ποίημα του βουνού»