Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022

Ομίχλη (η)



-Βύρων Λεοντάρης, «Η ομίχλη του μεσημεριού»



«Δε βγαίνει πουθενά από δω.
Άλλο να μείνω δεν μπορώ, όχι δεν μπορώ να γίνω τοίχος
-στήνουν κορμιά μπροστά στους τοίχους.
Στο μεσημέρι της ζωής απλώθηκε ομίχλη
μ’ ακόμα, ακόμα είναι καιρός,
θα φύγω απ’ τα φύκια των ματιών σου,
θα βγω ξανά στο δρόμο που ίχνη λαβωμένα με καλούν, θα
βγω ξανά στο δρόμο,
με το θρυμματισμένο τούτο καλοκαίρι μπηγμένο στο αίμα
μου,
με τη δροσιά της χαραυγής στα μάτια.»











Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2022

Podcast της λήθης ΕΠ 10 Το τρομακτικό πόλτεργκαϊστ του Μεσολογγίου, το 1926





Το 10 επεισόδιο του podcast ασχολείται με το τρομακτικό πόλτεργκαϊστ του Μεσολογγίου, με τα δραματικά φαινόμενα δηλαδή που συνίσταντο σε άγριους εκσφενδονισμούς αντικειμένων, που ρίχνονταν καταγής ή σε απλές μετακινήσεις, όπου τα αντικείμενα μετατοπίζονταν, χωρίς να χάσουν την ισορροπία τους παρά την ανεξέλεγκτη πορεία τους και έλαβαν χώρα το 1926 στην πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας

Ο κόσμος σχολίαζε το γεγονός ποικιλοτρόπως. Άλλοι έλεγαν ότι τα φαινόμενα αυτά τα προκαλούσε η ψυχή του Πρόξενου Σωμάκη, που είχε ταφεί εκεί κοντά 16 χρόνια νωρίτερα, άλλοι ότι τα δημιουργούσε η ψυχή ενός Αρμενίου, που δολοφονήθηκε κι ετάφη εκεί που ήταν το διαβόητο καφενείο των παράδοξων συμβάντων και άλλοι, τέλος, θεωρούσαν τους δύο συνεταίρους και ιδιοκτήτες του καφενείου, καθώς και τις οικογένειές τους, κολασμένους.

Πληροφορίες πάρθηκαν από τις σελίδες mixanitouxronou.gr, artofwise.gr και strangepress.gr. Πολύτιμη είναι η συμβολή του φίλου Νώντα Λαμπρακόπουλου. H μουσική που ντύνει το συγκεκριμένο podcast είναι από τη σειρά μυστηρίου του Netflix, Stranger Things.




Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022

Πάτερ (Ω!)

Στων λευκών γηρατειών την άχαρη χάρη, έρχεται το εγγονάκι να φιλήσει το τρέμουλο των χεριών σου, και τραγουδιού στροφουλα να ψελλίσει.




Έφαγες μια ζωή να φτιάξεις ένα σπίτι. Απογεύματα Κυριακές στην κουζίνα η στον "κύκλο", χωρίς ένα γλυκό ή ένα καφενείο. Μόνον με τη θλίψη αντάμα.





Για αυτό λοιπόν το βράδυ σε κοιτώ τόσο βαθιά στα μάτια. Είναι μήπως ζήσω εγώ την ταπεινή - πελώρια θαλπωρή που εσύ δεν έζησες.



γ.κ.