Στων λευκών γηρατειών την άχαρη χάρη, έρχεται το εγγονάκι να φιλήσει το τρέμουλο των χεριών σου, και τραγουδιού στροφουλα να ψελλίσει.
Έφαγες μια ζωή να φτιάξεις ένα σπίτι. Απογεύματα Κυριακές στην κουζίνα η στον "κύκλο", χωρίς ένα γλυκό ή ένα καφενείο. Μόνον με τη θλίψη αντάμα.
Για αυτό λοιπόν το βράδυ σε κοιτώ τόσο βαθιά στα μάτια. Είναι μήπως ζήσω εγώ την ταπεινή - πελώρια θαλπωρή που εσύ δεν έζησες.
γ.κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου